Jan Karol Kochanowski (1869-1949), historyk mediewista, historiozof, socjolog, pierwszy redaktor naczelny „Przeglądu Historycznego” (1905-1916).

Urodził się w rodzinie ziemiańskiej, w miejscowości Rożenek niedaleko Opoczna. Uczył się w Kielcach i Piotrkowie Trybunalskim. Studia historyczne odbywał na Uniwersytecie Jagiellońskim (1888-1892) oraz Uniwersytecie Wrocławskim (1892-1894). Od 1895 r. związany z Warszawą, w tymże roku ożenił się z Marią Kamieniecką, siostrą historyka Witolda Kamienieckiego. W 1900 r. został członkiem Komitetu Kasy im. J. Mianowskiego w Warszawie. Należał do założycieli „Przeglądu Historycznego” (1905), Towarzystwa Miłośników Historii (1906) oraz Towarzystwa Naukowego Warszawskiego (1907), którego był prezesem w latach 1918-1925. Wykładał na Kursach Pedagogicznych dla Kobiet Jana Miłkowskiego. Po przekazaniu funkcji redaktora naczelnego był nadal związany z pismem jako członek Komitetu Redakcyjnego (1917-1939). W 1919 r. objął katedrę historii Polski wieków średnich oraz nauk pomocniczych historii na Uniwersytecie Warszawskim, którego został niebawem rektorem (1920-1921). Od 1921 do 1935 r. przewodniczył kapitule Orderu Odrodzenia Polski, zasiadał też w Sejmie III kadencji z ramienia BBWR (1928-1930). W czasie wojny przeniósł się do Widawki pod Radomskiem, zmarł w Cielądzu 9 października 1949 r.

Do najważniejszych jego publikacji należą m.in. Kazimierz Wielki — zarys żywota i panowania (Warszawa 1899), Witold, Wielki Książę Litewski (Lwów 1900), O heraldyce czyli o znajomości herbownictwa (1902), Echa prawieku i błyskawice praw dziejowych na tle teraźniejszości (Warszawa 1910), Nad Renem i nad Wisłą, antyteza dziejowa (Warszawa 1913), Postęp ludzkości jako wyraz praw psychicznych rozwoju (Warszawa-Lwów 1917), Codex diplomaticus nec non commemorationum Masoviae generalis (Warszawa 1919 – wydawca), Partykularyzm a wielkie idee dziejowe Polski średniowiecznej (Warszawa 1930).